ජනේලයෙන් පනින්නද...විශ්වවිද්‍යාල....ජාතික නාට්‍ය උළෙල..සහ ජොන් ද සිල්වා තියටරය..

   හැමදාමත් වගේ අදත් ගෙන්දගම් පොලොව රත්වෙච්ච උදුනක් වගේ..ඒ මදිවට විටින් විට හමන සුළඟ... කර්කෂ බව තවත් වැඩිකලා..ඒ උනාට පුදුම වැඩේ කියන්නේ පිනි වැස්සක් අර රත්වෙච්චි කොන්ක්‍රිට් පොලොවට වැටෙමින් තිබුන එකයි...

   හැමදාමත් වගේ ඔය ගෙන්දගම් පොලොවත් එක්ක ඔට්ටුවෙන මිනිස්සුන්ගේ වෙනස් වෙන්නැති කාල සටහන...අර පිනිවැස්සට අහුවෙලා හේදිලා ගිහින්...පුරුදු කාල සටහනට අලුත් අංගයක් එක්කහු වෙලා...පිනි වැස්සේ පෙඟෙන්ඩ හවහට හවහට ජොන්ද සිල්වා එකට කට්ටියම එක්කාහුවෙලා...ආං උන් ඔක්කොම සැහැල්ලුවෙන් හුස්ම ගන්නව..දැන්.

   ගෙදෙට්ටම ඇවිත් විපිරියාස කොරන පුංචි තිරයයි..වෙලාවකට පණ අදින වෙලාවකට හුස්ම ගන්න  සිනමාවයි වගේ නෙමෙයි අපේ වෙදිකාව...ඔක හැම වෙලේම නැවුම් වෙන තැනක්නේ...කලා කාරයේකුට තමන්ට ලැබෙන ආත්මතෘප්තිය සහ ප්‍රතිචාර ඇස් ඉදිරිපිටම බලාගන්ඩ පුලුවන් සුපිරිම තැන වේදිකාව කියන එක ඔය හැමොම දන්න රහසක්....ඔන්න අපේ කොල්ලො කෙල්ලන්ගේ නැවුම් වැඩ කිඩ ..ඒවගෙම වෙදිකාව හොල්ලපු අපේ ප්‍රවිනයන් ගේ ඇසුර ලබන්න අර කීව්ව පිනි වැස්සට පෙඟෙන්ඩ යන්ඩ හවහට ජොන්ද සිල්වා එක පැත්තට...

   ධනුෂිකා නයනකුමාරි ගේ අලුත්ම වැඩක් විදිහට තමයි ජනේලයෙන් පනින්නද..වෙදිකාවට එන්නේ..හැබැයි මේ නාට්‍ය කලින් වතාවක සම්මාන දිනූවක්..නමුත් විශ්වවිද්‍යාල ජීවිතේ අත්දැකිම් ගොන්නේන් කිහිපයක් පාදක කරගෙනෙ දිවෙන මේ නාටකය...ඒකාකාරි නාට්‍ය රටාවෙන් ඔබ්බට දිවෙන්නක්..හරියට ඔබ ඔය කියන නාටකය බැලුවනම් ඔබට හැඟෙයි වෙලාවකට.... වෙදිකාව උඩ ඉන්නේ ඔබමද කියල..

   මේ නාට්‍ය පටන් ගන්නේ ගැහැනු ලමයි ගේ බොඩිං කාමරේක සිදුවෙන එක්තරා සිද්දියකින්...කැම්පස් ජීවිතේ ආදරේ...අනිකුන් උදෙසා කෙරෙන අරගල..ජෙෂ්ඨයන් හා නවක සම්ප්‍රදාය....හරහා දිගහැරෙන අපේ කාලේ කැම්පස් කතාව...අවසන් වන්නේ තමන්ගේම එකේකු හරහා සිදුවෙන පාවාදිමකින්...

    ජොන්ද සිල්වා රඟහලට අලුත් අසල් වැසියෙක් එකතුවෙන්නේත් මේ කාල වකවානුවෙදිම තමයි...හබැයි අලුත් අසල්වැසිය තමුන්ගේ සරුව පිත්තල ආයිත්තම්වලින් පිම්බිලා..අර පැරනී ප්‍රවුඩ ඉතිහාසයක් තියෙන නිහතමානි හිතවතාව වසාගන්ඩ දත කෑවට ඒක කොරන්ඩ බෑ කියන කාරනේ තවම තෙරුම් නොගැනීම නම් කනගාටුවට කරුණක්...

   හැමදාමත් වගේ නාට්‍ය බලන්ඩ එන රසවතුන් තමන්ගේ සිතේ විඩාහව නාට්‍ය තුලින් නිවා ගන්නව වගේම කුසේ විඩහවට..පොඩි කතාබහක යෙදෙන්නට ගොඩවෙන රඟහල ආපනශාලාවත්...අපේ අලුතෙන් එක්කහුවුන අසල්වැසියට අකැපයි කියල කඩාබිඳ දමලා...

   රටේ සමුර්ධිය අතවශ්‍ය වූ පලියට පැරණි දේ තලා පෙලා ඒ මග යාම රටේ  ඉදිරියද  නැත්නම් ආපස්සට ද යන්න  සිතිය යුතුම කරණාවක්...

   කෙසේ වෙතත් ජොන් ද සිල්වා තියටරය ඒදාමෙන් අදත් සියල්ල දෙස උපෙක්ෂාත්මක නෙතින් බලා දැයට වියයුතු තම රාජකාරිය අකුරටම ඉටුකර මින් ඉන්න බව ඔය කාටත් රහසක් නොවෙයි .

 ජාතික නාට්‍ය උළෙල...තවමත් ජොන් ද සිල්වා රංඟ හලේම එලි දැක්වීම, ම එයට හොඳම උදාහරණයක් නොවෙයිද.....?