Wednesday, July 13, 2011

කොච්චියෙන්..වාලච්චෙනෙට..කඳවුරු ක්‍රිඩා..3..න.


පුරා...පැය දහයකට ආසන්න කාලයක් දුම් රියෙහි ගමනේ යෙදුන අප මෙවන විට වෙහෙසට පත්ව සිටිමු....
අප මෙහි පමිනෙන විට අපගේ පැමිණීම අපෙක්ෂාවෙන් සිටි දමිල යහලුවන් දුම් රිය වෙදිකාවේ දී අපට මුනගැසුනි.

ත්‍රීරොද රථ කිහිපයක නැගුන අප ඔවුන්ගේ ආයතනය පිහිටි ස්ථානයට ගියෙමු. විවෙක ගැනිමට ඇත්තේ තව පැය 2 පමන සුළු කාලයකී.. මන්ද උදැසන 7 පමන වනවිට අප පිරිසෙන් කිහිප දෙනෙකු කඳවුරු භුමිය සකසා ගැනිම සඳහා එහි යායුතුය.

තවමත් මඳ වරුසාවක් පතිත වේ... පැමිනි ස්ථානයේ පිහිටි ශාලාවක පැදුරු කිහිපයක් එලාගත් අප සැම මඳක් ඇලවුනෙමු. මෙවැනි ප්‍රදේශයන්හි පහසුකම් පිළිබඳ මහා බලාපොරොත්තු තබගත නොහැක. එසෙම මදුරුවන්ගේ ද අඩුවක් නොමැත.

වටින්ගොඩින් එලිය වැටිගෙන එන යාමයේ අප තේ කහට කොප්පයකින් සප්පායම් විමු.මුලින් වැඩ බෙදාගත් පරිදි....කාගෙත් සහය ඇතිව මුල් කන්ඩායම අවශ්‍ය කරන ආම්පන්න සුදානම් කර ගන්නා ලදී......අපගේ කඳවුරු භුමිය පිහිටා තිබුනේ "පාසිකුඩා ප්‍රසිද්ධ වෙරලට යාබදවය..."

උදැසන 7.30 ට පමන අපගේ එක් කන්ඩායමක් අදාල ස්ථානය කරා පිටත්ව ගියෙය. මන්ද අපගේ ගමන් රථය වුයේ කුඩා ලොරියකි " ඩිමො බට්ටෙක්" අවශ්‍ය කරන ආම්පන්න සමග සැමටම එහි එකවර යානොහැක.
හිරු රැස් බිමට පතිත නොවෙන තරම්ය..අහස වලාකුලින් බරය....මුහුදු රල උස්ව නැගෙමින් පවති... මේනම් කඳවුරු අත්දැකිමකට එතරම් සුවබර දවසක් නොවෙ. නමුත් ආපසු හැරෙනු නොහැක, සැතපුම් සිය ගනනක් මඟ ගෙවා මෙහි පැමිනියේ......ආ කාරිය අතැරදන්නට නොවේ.


කෙටි අදහස් හුවමාරුවකින් පසු වෙරළ බඩ පරිසරය අපට අවශ්‍ය පරිදි සකසා ගතිමු..අප රැගෙනවිත් තිබු කුඩාරම් අතුරින් තරමක් විශාල කුඩාරම් දෙකක් ඉක්මනින් සකසාගත්තෙමු..මන්ද අහස කොයිවෙලේ අඬා වැටේදොයි සැකසිතුන බැවිනි,..

එසේම ලනු යොදා පොල්ගස්වල අධාරයේන් යම් යම් ක්‍රියාකාරකම් වල යේදිමට අවශ්‍ය වු සැකිලි සාදාගතිමු.... " වඳුරු පාලම..." මෙ අතර උදේ ආහාරය සමගින් අපගේ අනේක් පිරිස ද අප හා සම්බන්ද විය.මඳ විවෙකයකින් පසු මුහුදේ දිය කෙලි සඳහා පහුරක් තැනිමට අවශ්‍ය වු ලී දඬු ලොරියේ අධාරයෙන් ගෙන්වා ගන්නා ලදී. උදැසන 9.00 පමණ වනවිටදී ප්‍රද්ශයේ ලමුන් ද සමගින් අපහට මේ කටයුත්තට අරාධනා කරනු ලැබු පිරිස කඳවුරු භූමියට සැපත් විය.

කෙටි හඳුන්වා දීමේ වැඩසටහනකින් පසු අපගේ ක්‍රියා කාරකම් අරඹන ලදී. යුද්ධයේ යම්කිසි බලපැමක් හෙයින් දො ලමුන්ගේ සබකොලත්වය බොහො වැඩිය. අපගේ අත්දැකිම් වලට අනුව බස්නාහිර පලාතට වඩා රටේ අනිකුත් පලත්වල මෙම ලක්ෂණය බොහොසෙයින් කැපි පෙනුනි. විශේෂත් වය වූයේ ගැහනු ලමුන්ගේ ක්‍රියාකරකම් පිරිමි ලමුන් මුලික කොට පැවතිමයි. එනම් හැමවිටම ඔවුන් පිරිමි ලමුන්ට මුල් තැන දී කටයුතු කිරිමයී..


නමුත් අප සමග ගිය අපගේ සහොදරියන් විසින් ඔවුන් හා සමග ක්‍රියා කාරකම් වල යෙදී යමිකිසි පුහුනුවක් ඔවුන්ට ලබාදෙන ලදී....ඇත්තෙන්ම මෙවැනි කඳවුරු ක්‍රියා කරකම් මගින් පොදුවේ පැමිනෙන සියලුම ලමුන් කෙරෙහි අවදානය යොමුවෙන අතර අවසානයේ යම් විනයකින් හෙබි ඔවුන් තුලින් ඔවුන්ගේ සැඟවී ඇති කුසලතා වර්ධනය කරගැනිමට ද ක්‍රිඩා තුලින් යම් සතුටක් ලාබාදීමට ද අප හැමවිටම උත්සාහ ගතිමු.
නමුත් කුමන අයුරකින් හො ඔවුන්ටම විශේෂිත වූ ඔවුන් ගේ ජන ජීවිතයට බාධා වන ආකාරයේ කිසිඳු බලපැමක් නොකිරිමට වග බලාගතිමු.


දවස මුලුල්ලේම විටින් විට අහස හඬා වැටිනි නමුත් එයින් අදෛර්ය වූයේ අප නොවේ.සවස 4.00 පමන වන විටදී ක්‍රියා කරකම් අවසන් විය. ගතින් මහත් වෙහෙසට පත්ව සිටියද වැඩසටහන බොහො සාර්ථක බැවින් සම්තුප්තියෙන් යුක්තව රාත්‍රිය ගත කිරිමට පෙරදින අප සිටි ස්ථානය වෙත ගමන් ගතිමු.

No comments:

Post a Comment

ඔබගේ...එක් සිතිවිල්ලක් අගනේය මාහට කප්පරක්..දිරි දෙන සැමට තුතී...