බිංදු - 2ක.

1 වන දිගහරුම

"ම්.....සියදොරිස් කොහොමද දැන් එතන හාමිට.."

හපමින් සිටි බුලත් හපය පරණ පඩික්කං කබලට හලමින් පන්සලේ නායක හාමුදුරුවො හාන්සි පුටුවේ දිගාවිය.

" රත්නත්තරේ පිහිටෙන් දැන්නම් ගුනයක් තියේ ලොකු හාමුදුරුවනේ..."

   ආවසගෙයි එලිපත්තේ කොට පඩියට බරදෙමින් සියදොරිස් තම උරෙහි වූ සාලුව ඔඩොක්කුවේ ලාගත්තේය... 

" අර දැරිවිගේ අත්ගුනේ හින්දා තමයි බං මහ උන්දැ ඔයතරම්වත් ඔලුව උස්සලා ඉන්නේ..."

" එහේමයි ලොකු හාමුදුරුවනේ ඇස්වහක් කටවහක් නෑ..එකි හැම හෙනහුරාදාකම වගේ මහගේදර ගාටලා හොයල බලනව... කොහේද සිරිමලාට ඉස්පාසුවක් නෑ නොවැ හේන් වැඩ හින්දා..."

  " සියදොරිස් විමලා හේම ගම ආවෙ නැද්ද ගියදොහේ..."

" නෑ අපේ හාමුදුරුවනේ ඒකිට දරුවා හම්බ උනාට පස්සේ තාම ඒ හැටි සනිපයක් නෑ කියන්නේ...අනික ගුනපාලයත් සිදාදියට ගොහින් නේව..තව සතියකින් හමාරකින් ඌ ආහම එනව කියල පයිංඩයක් එවලා තිබ්බා..."

විමලාවතිට කුළුඳුල් දරු උපත සිදුවී පොහොය දෙකක් ඉක්මගොස් ඇත, පිරිමි දරුවකු ලැබිම ගුනපාලගේ සොම්නසට හේතුවක් උවත් විමලාට විටින් විට ඇතිවන තුනටියේ අමාරුව හේතුවෙන් ගේදොර කටයුතු වැඩිමනක් සොයා බැලීමට සිදුවී ඇත්තේ ගුනපාලගේ මව වන ඥානවතීටය.

  

නමුත් මෙවර  ගුනපාල කෙහේල් කැන් ලොරියත් සමග සිදාදියේ ගැටුවේ මහන්සියේන් ගොඩනගාගත් වෙලඳාම අකංපාළු වනහැටි බලාසිටිය නොහැකි බැවිනි.

 

  " ම්.... කෙල්ල ගෙදර ආපු වෙලාවක දරුවත් අරන් පන්සල පැත්තේ එන්න කියාපං, අපි සෙත්කවියක් කියල බලමුකො..."

   අරමුනක් නැතත් ඝංඨාර කුලුන වෙත නෙත් හෙලාසිටි සියදොරිස් නායක හාමුදුවන්ගේ හඬින් තිගැස්සී බැලීයේ...සැඳැ හිරුරැසින් කාන්තිමත්වූ ඝංධාර කුලුනට ගිනිකන වැටීසිටි එකකු මෙනි..

  

    "  ඒ ගැන අහලා බලන්නත් එක්කයි ලොකු හාමුදුවනේ මං මේ ආවේ.." 

 හිඳසිටි පඩියෙන් නැගිසිටි සියදොරිස් ඔඩොක්කුවේ තිබු සාලුව අතට ගෙන හාන්සිපුටුව ලඟ දනින් වැටින

" සුවපත් වේවා..."

"ඒකනෙවි සියදොරිස් කඨීන පිංකමත් ලඟ එනවා අර බිංදු කොලුවට  කාන්ඩෙත් එක්කලා මෙපැත්තේ ඇවිල්ලා යන්ට එන්ඩ කියහං පන්සල් වත්ත පොඩ්ඩක් කල එලි කොරල ගන්ට එපායැ..."

" එහේනම් අවසර ලොකු හාමුදුරුවනේ මම ගොහිල්ල එන්ඥං...."

බයාදු සිනහවක් මුවට නගාගත් සියදොරිස් පහතට කරගත් හිසින් යුතුව පංසල් මායිමෙන් බැස ගියේය...

කාලවර්ණ නිරුවත් උඩුකයේහි පෙර ශක්තිමත් මස්පිඬු වලින් හෙබි ලකුනු පෙනුනද, කාලයත් සමග මදක් ඉදිරියට නැවීගත් සිරුරක් ඇති මේ සරල ගැමියා තම කටොර ජිවන මගේහි සැඳැ සමය ගතකරන අන්දම දකින ලොකු හාමුදුරුවන්ගේ සිත්හි උපෙක්ෂා සහගත සිතිවිලි ඇතිවි නැතිවි ගියේය.

" සිරිනන්ද...පොඩි හාමුදුරුවො......පොඩ්ඩක් මේහාට වැඩියඥං..."

" ලොකු හාමුදුරුවනේ..."

"

මං බිංදු කොලුවට එන්ඩ කියල  පයිංඩයක් යැව්වා...උන්දැල ආහම පංසල් වත්ත එලිපෙහේලි කොරල ගත්තනං අර පල්ලේහා වල් වැවිලා හරියට..."

" එහේමයි ලොකු හාමුදුරුවනේ..."

  

විරාමය.......