දුර්ඝ මැදින් දුවීලි ඇල්ලට.........

   "හුඟ කාලේකින් ලියන්නත් බැරිඋනා..මිතුරු බ්ලොග් ලිපි කියවන්නත් බැරිඋනා..මුලින්ම එකට සමාව ඉල්ලන ගමන් කාලෙකට කලින් සංවිධානය කරල තිබුන හදිසියෙන්ම ගිහින් ආපු ගමනක් ගැනයි මේ හොඩුවාව...."

  සිකුරාදා..හවසට නුවර කොච්චිය නිවාඩුයන ජනයාගේන් පිරිලා ඉතිරිලා යනව..හැබැයි අපේ වාසනාවට දෙවෙනි පංතියේ ආසන වෙන්කරගෙන තිබුන නිසා අපහසුවකින් තොරවම ගමන පටන්ගන්ඩ පුලුවන් උනා

   සැඳැවෙලාවක දුම් රිය ගමන හරි අපූරු දෙයක්නේ..රාස්සිගේ අවුව වැටිලා කුඹුරුයායවල්, එතකොට කොච්චි පාර දෙපැත්තේ තියෙන මාන අකුල් රන්වන්පාටට දිස්නේ ගහනව..ඔන්න පායන කාලයක් නම් ඈත කදුවැටිවලින් හැංගෙන ආකසේ නිල්මල් යායක් වගේ බලනකොට දැස් පොපියවනවා..හිතටත් මහා සංසුන් ගතියක් නේ දැනේන්නේ..

   කවුළුවෙන් එහා රූසොබා සමග කිමිදිලා හිටපු අපව කොච්චිය නුවරට ගෙන එනකොට තරමක් රෑබොවෙලා....නුවරින් අපව රැගෙන යන්න ඇවිත් තිබුන වැන් රියේ නැගිලා අපි රත්තොට නගරයට එනකොට රාත්‍රි 9 විතර වෙලා.අපේ ගමනේ මුල් නැවතුම උනේ රත්තොට.

    රිවස්ටන් ලංකාවේ සුන්දරම පරිසර පද්දතිවලින් එකක්... රිවස්ටන් කදු අතරින් පිටවල පතනට ඇවිත් එතනින් දුවීලි ඇල්ල බලා ගමන්කිරිම තමා අපගේ මුලික බලාපොරොත්තුව උනේ...

  සීතල හිමිදිරියේ නොයිදුල් වාතය නාස්පුඩු අතරින් ඉහලට ඇදගෙන පෙනහළු පුරොගන්න කොට අමුතුම ජවයකින් ගත පිරීයනව..කාෂ්ඨක ගෙන්දගම් පොලොවේ කාබන් පිරුනු වාතයේන් පෙනහළු පුරොගෙන ජිවත්වෙන අපට මේ...නොයිඳුල් පරිසරය ගෙනෙන්නේ හරිම ආස්වාදජනක හැගුම්..

  පිටවල පතනට එනකොට අපව බලපොරොත්තුවෙන් හිටපු ආගරන්ත මාමයි සුමිත් අයියයි..පතනේ තේ කඩේ ගාවදි අපට මුනගැහුනා.මෙතැන් සිට වාහන ගමන අසිරූ නිසා ඇටන්වල ගමට අපි පයින්ම ගමන් කලා...ඒ එනකොට තේල්ගමු ඔයේ  කලුපාලම උඩින් ගමන් කරල එතන ඉඳන් ඇටන්වල පංසල කිට්ටුවට එනකං තියෙන පඩිටිකත් ගනං කරගෙනම තමා එන්ඩ තියෙන්නේ.

  ඇටන්වලට යන ගමනේදි දකින්න ලැබෙන තවත් අපූරු දර්ශනයක් තමා ගමේ වෙල්යාය..ගුරුපාර අයිනේ ඉඳලා මානිගල පාමුලටම මේ වෙල්යාය විහිදිලා යනවා...බලන්න ලස්සනයි.

   ඇටන්වල පංසලේ බෝ මළුවට එනකොටම චෛත්‍ය අතරින් ඈතින් තුන්හිස්ගල කඳුවැටිය විහිදිලා තියෙන අපුරුවත් දැකගන්න පුලුවන්..ආගරන්ත මාමලගේ ගෙදරදිම උදේ වෙලෙන් බඩවල් පුරොගත්තු අපේ කට්ටිය හැකි ඉක්මනින්  වල්පොලමුල්ල බලාපිටත් උනා..

  දැන් පඩිපෙල් නොමැති නිසා වැඩි ජවයකින් සහ වෙගයකින් කට්ටිය ගමන්කරනවා...මානිගල කපොල්ල පහුවෙනවත් එක්කම ආගරත්න මාම නැවතුනා...ලංකාවේ කොහේත් කෙරෙන සුපුරුදු චාරිත්‍රය...අතුකැබැල්ලක්කින් කැලේ බන්ඩාර දෙවියන්ට පේවිලා යන්ටයි ඒ.

  උදැසන 11 විතරවෙනකොට අපිට වල්පොලමුල්ල මුදුනට සෙන්දුවෙන්ඩ පුලුවන් උනා...දැන් ඒ ගමේ ඉන්නේ එකම එක පවුලක් විතරයි ඒ..ආගරත්න මාමගේ අම්මයි තාත්තයි..ඒ දෙන්නම දැන් 80 වෙනි සැතපුම පහුකරල හිටියත් තවම තම ශක්තියෙන් ජිවිත සටන ගෙනියන බව කොයිකාටත් දකින්ට ලැබුන විශේෂ කාරනයක්..

  වල් අලින්ගේන් වන කෙනහෙලිකම් නිසා හේන් කුඹුරු කරගන්ඩ බැරුව අනෙක් ගම්වාසීන් ඇටන්වලට පල්ලම් බැහැල හිටියත් මේ යුවල ජිවිකාව ගෙවමින් මෙහිම විසීම කෙතරම් අපූරුද...

   අඩවියෙහි අවසන් මනුස්ස වාසය....වල්පොලමුල්ල ගම්මානය පහුකරමින් ඉදිරියට ඇදෙනවිට..අපේ ඉලක්කය වන දූවිලි ඇල්ලේ සලකුනු තුන්හිස්ගලට පහලින් සිහින් පීත්ත පටියක් මෙන් දර්ශණය උනා....

   ගමනේ ඉතිරිය ඉලඟ ලිපියෙන්...

ප.ලි

  අර අවුරුදු උත්සවේ තියෙනව කියන්නේ ගොහිල්ලම බලන්ඩකො.....