ප්‍රධාන පාරෙන් ඔබ්බට විහිදුන කුඩා පටුපාරකි..රෙකොඩ්බාර් එක හෙතුවෙන් සොදිසියෙන් නොබැලු කෙනෙකුට එම මාර්ගය එකවර නොපෙනෙ...
මචො...ඇත්තටම අපිට මග ඇරුන එක හරි..මෙක මහපාරට හරියට පෙන්නෑනෙ බං..බලපං බොඩ් ලැල්ලත් තියෙන්නෙ රෙකොඩ්බාර් එකෙ බ්ත්තියටම හෙත්තුවෙන්ඩ වගෙ... ඔක ගැහුවට වඩා හොදයි..නිකං හිටියනං...
අරුන තවමත් කොපයෙනි...
හරි..හරි බං දැන් හරිනෙ අපි පොඩි සොදිසියක් දල බලමු...
දෙමිතුරන් පාපැදියෙ නැගි පටුපරට වන්හ.. පාර කෙසෙවුවද..,පාර දෙපස වුයෙ තරමක් සරු නිවෙස්ය... එ .අතර ඉතා සුකොපභොගි නිවෙස්නයන් ද විය...
"මචං අරුන මෙ වම්පැත්තෙ තියෙන්නෙ බෙත් සාප්පුවක් නෙද බං...අටා එකකුත් නවත්තලා තියෙන්නෙ.." ලසන්ත නැවතත් හඩ අවදිකලෙය...
පාරෙහි වම්පස දෙමහල් ගොඩනැගිල්ලකි..එම භුමියෙ පුද්ගලික අරොග්‍ය්ය ශාලාවක ලකුනු දක්නට ලැබින.. ඉට ඉදිරියෙන් පාරෙ දකුනුපසට ගැඹුරු වංගුවකි..
මචො. ඉස්සරහ හෙන වංගුවක්නෙ බං ඔකෙන් එහාපැත්තෙ මොන මගුලක් වෙනවද දන්නැ...ඉමල්කව මුනට මුන ..හම්බුනොත් කොහොමද මල මගුලයි...
උබ බයනොවි හිටපංකො.. කොහොමත් එකි දැනගන්ඩ එපැ උබ එකිට ට්‍රයි කියලවත්...
පිස්සු කෙලින්ඩ එපා බං ...මං කියන්නං උබ ගිහින් බලල වරෙන් මං මෙතන ඉන්නං...
ලසන්ත පාපැදියෙන් බිමට වන්හ...
ඒ... සමගම අරුන ඉදිරියට ගියෙය... වංගුවෙන් නොපෙනි යන මිතුරා දෙස දිල්‍රිසෙන නෙත් දෙකින් ලසන්ත
බලාසිටියෙය...
විරාමය.... !
